Dossier levenseinde in Thailand - Deel 5

Ook dit dossier moet toch maar eens terug ter hand genomen worden, ik wil voor mezelf een stand van zaken opmaken en weten of we bij ons bezoek aan België later dit jaar iets moeten regelen.

Ik heb reeds heel wat gelezen over huwelijksrecht, eigendomsrecht, erfenisrecht en de bijhorende taksen en belastingen maar zit, vanwege onze speciale situatie en de "taal" waarin sommige zaken uitgelegd worden, toch nog met een aantal vragen en onzekerheden.

Ik maak hier eerst een stand van zaken en sta vanzelfsprekend open voor tips en/of bijkomende vragen.

Wij huwden april 1992  in Thailand en lieten het huwelijk volgens de toen geldende procedures in België inschrijven.
Behalve een huwelijksakte werd op de Amphur in Phon Phisai een memorandum bij inschrijving van huwelijk opgemaakt, in dit memorandum staan de namen en geboortedata van Phan's twee zonen en de naam van hun (inmiddels overleden) biologische vader.
De kinderen werden niet geadopteerd en er is dus voor hen geen band met België.

Pas in 2001 toen Phan een nieuw Thais paspoort nodig had veranderde haar familienaam naar de mijne en moesten ook de Belgische documenten en het rijksregister aangepast worden. De naamsverandering werd bijgeschreven in de huwelijksinschrijving en het hele proces verliep, mits een attest van de Thaise ambassade in Brussel, tot mijn grote verwondering probleemloos.

Ook probleemloos en bij mijn weten goed gedocumenteerd wijzigde de familienaam van de twee zonen naar de (originele) familienaam van hun moeder en van de jongste wijzigde ook nog eens de voornaam.

In 2008, enkele jaren nadat we hier kwamen wonen, bekwam Phan de Belgische nationaliteit, ze is dus net als ik als Belg in het buitenland ingeschreven op de Belgische ambassade in Bangkok.
In de documenten voor de aanvraag van de Belgische nationaliteit staan de twee kinderen met hun nieuwe namen vermeld en zijn zodanig toch enigszins gekend bij de Belgische overheid.

We ontvangen sinds januari een gezinspensioen en mocht ik eerst ovelijden heeft Phan recht op een overlevingspensioen, de juiste instanties moeten dan natuurlijk verwittigd worden.

We huwden zonder huwelijkscontract en vallen dus voor zowel België als Thailand onder het wettelijk stelsel.
We hebben in België geen onroerende eigendom, dat is fiscaal belangrijk las ik reeds, we hebben er dus enkel zicht- en spaarrekeningen, pensioenspaarrekeningen en een levensverzekering.
Om aan de immigratievoorwaarden, die wel eens aangepast worden, te kunnen blijven voldoen (en ook wel strategische redenen) blijft ons "kapitaal" in België en komt enkel wat nodig is naar Thailand.

Als ik het goed begrijp zijn we in België probleemloos elkaars erfgenaam, waar ik nog niet goed zicht op heb is hoe Phan's kinderen  in Belgie van haar erven mocht zij eerst gaan, hoe ze later in België van haar erven mocht ik eerst vertrekken (al zou Phan dan onmiddelijk alles naar Thailand kunnen halen om dat probleem voor te zijn) maar je kan niet uitsluiten dat we onaangekondigd samen overlijden en ik wil geregeld hebben hoe de zaken dan afgehandeld worden.

In Thailand ligt het anders.
Phan erfde de grond waarop het huis staat en we verwierven daarbovenop enkele stukjes landbouwgrond.
Ik kan als buitenlander geen grond bezitten, wel grond erven die dan binnen het jaar moet overgedragen worden aan een Thai, ik kom later met de teksten en link's hierover.
Verder ben ik en zijn Phan's kinderen wel automatisch erfgenaam van haar, Phan ook erfgenaam van mij maar de kinderen dan weer niet en daar is het probleem vergelijkbaar met België namelijk wat als Phan eerst gaat en wat mochten we samen vertrekken.

Met wat ik tot hiertoe las denk ik dat het ganse probleem met een testament moet opgelost worden en mocht dat met één testament voor de twee landen kunnen zou dat natuurlijk handig zijn.

Als we tot het opmaken van een testament komen is het misschien ook nuttig om meteen ook "de laatste wensen" i.v.m. uitvaart, crematie en niet onnodig rekken van het leven te laten vastleggen, over de mogelijkheden hiertoe moet ik echter nog duidelijkheid vinden.

Alles doet pijn

Om een aantal goede, dagelijks sproeien en wekelijks maaien van het gras in de tuin b.v., maar ook minder goede redenen die ik vergeet ging ik, ruw geschat, een jaar niet meer fietsen.
Ik heb intussen wel wat geëxperimenteerd met de hier (terug) erg populaire hula hoop maar daar werd mijn heup niet vrolijk van.

De laatste jaren dat ik werkte had ik enkele malen per jaar een injectie in de heup en rug nodig om te blijven functioneren, hier in Thailand waren de ongemakken met gewrichten nooit helemaal verdwenen maar wel leefbaar zonder medicatie.
De laatste tijd heb ik het echter terug moeilijker met dezelfde en andere gewrichten, onvoldoende bewegen zal hier wel mee toe bijdragen vrees ik.

Tijd dus om te herpakken en zondag trok ik met de fiets aan de hand naar de chang (fiets en bromfiets hersteller) op de markt om een binnenband te laten vervangen en een en ander grondig te laten smeren. De handvatten waren in staat van ontbinding en werden met isolatieband omwikkeld, de ganse technische ingreep kostte me 60 Baht.

Gisteren maandag in de late namiddag sprong ik dus op de fiets om de draad van de oude gewoonte terug op te nemen en een rondje te fietsen.
Al heel snel werd duidelijk dat spieren en gewrichten deze bewegingen niet meer gewend waren en ook het zitvlak voelde zich niet echt gelukkig op het fietszadel.
Ik had bewust voor de grotere ronde gekozen en moest dus op de tanden bijten om terug thuis te komen.
Vanochtend is er beterschap maar toch doet alles nog een beetje pijn, ik verwacht het nog wel een aantal weken moeilijk te hebben maar hoop dat een en ander op termijn toch weer wat soepeler functioneert.
Hopelijk draagt de weersgesteldheid ook zijn steentje bij en valt er nu vlug wat regen zodat sproeien geen noodzaak meer is maar valt die regen wel buiten het "time frame" dat ik voor fietsen voorbehoud, tja meer moet dat niet zijn.

Bijkomend voordeel van terug te gaan fietsen is dat ik weer van wat dichterbij de gebeurtenissen in het dorp zal volgen en mogelijk ideeën opdoe voor dit blog. Ik moet in ieder geval ook het fototoestel op zak steken om de evolutie ook visueel vast te leggen.

Rijstoogst 2011 - Proefbedrijf

Ja het lijkt wel alsof wij een beetje als proefbedrijf fungeren met ieder jaar weer het uittesten van wat nieuws.

Laat me eerst vertellen dat we besloten dit jaar weer gewoon volgens de oude techniek rijst te planten (dam na) en rijst uit eigen oogst van vorig jaar als zaad te gebruiken.
Volgend seizoen overwegen we dan weer zaad te kopen en het te zaaien (wan) wat merkelijk minder werk is maar ook een lagere opbrengst met zich meebrengt.

De trouwe lezer weet uit dit en de daarop aansluitende berichten dat we de test met de "zaadplantmachine" als niet geslaagd beschouwden omdat de afstanden tussen de planten veel te groot bleken en er dus manueel bijgeplant diende te worden om tot een redelijke oogst te komen.
Mocht de machine aangepast worden zouden we zeker overwegen opnieuw een test te doen want het principe werkt wel.

Het achterste deel van het rijstveld "lang ban" is erg laag gelegen en krijgt dus vroeg in het seizoen water wat meteen ook maakt dat de slakken daar het eerst opduiken om zich tegoed te doen aan de jonge rijstplantjes.
Om te trachten in die gevaarlijke zone (3 vakken) sterke plantjes te hebben alvorens de slakken opdagen doen we dit jaar weer een proef.

Het komt er op neer dat manueel, met behulp van een touw met merktekens, de techniek van de zaadplantmachine toegepast wordt.
Met de voet of hand de aarde een beetje openen, wat zaad in het kuiltje en weer toedekken zodat muizen, ratten en vogels er niet te makkelijk bijkomen, de techniek is op de video duidelijk te zien.
De vakken waar we deze techniek toepassen werden gisteren ter voorbereiding droog, en dus met veel stof, gefreesd (pan).

Het is nu belangrijk dat het zaad goed toegedekt blijft en snel kan kiemen, de weervoorspellingen geven goede hoop dat een beetje regen hierbij een welgekomen hulp zal betekenen.

Rijstoogst 2011 - Startschot

Ik weet dat ik de lezers nog een laatste evaluatie van de rijstoogst 2010 schuldig ben maar we hebben nog geen rijst verkocht en ik kan dus nog geen inschatting maken.

De regenbuien van de laatste weken maken dat de rijstvelden zich wat makkelijker laten bewerken en je ziet dan ook volop de tractors aan het werk al zal het de komende dagen vanwege Songkran wel wat terugvallen.
Ook wij lieten de twee rijstvelden deze week ploegen en, naar jaarlijkse gewoonte, wat aanpassen en/of onderhouden.

In het rijstveld "Lang Ban" werden enkele "wallen" vernieuwd. Het was, vanwege gaten gemaakt door vooral ratten, in een deel bijna onmogelijk geworden om het waterpeil te behouden.

Op het rijstveld "Phu Katae" lieten we een wal weghalen om een grotere oppervlakte te bekomen maar lieten ook een aantal wallen versmallen. De wallen die ook als voetpad dienen waren en zijn daar ietsje overbemeten en dat kost niet beplante oppervlakte.

En nu is het wachten tot het regenseizoen zich aankondigt om verdere actie te ondernemen.

Aanvullingen in Deel 1 - 5

Een beetje sneller en vlotter dan verwacht zitten de aanvullingen verwerkt in de eerste vijf deeltjes van deze reeks. Ik laat ze op hun oude plaats staan maar geef hier een link naar de titels.
Na Songkran hoop ik met de publicatie van de berichten over de modernere communicatiemiddelen te kunnen beginnen.

Deel 1 - Spraak en Schrift
Ik heb hier en in de volgende afleveringen een aantal aanvullingen herkenbaar ingevoegd.
Op dit eerste deel kreeg ik niet echt feedback en heb zelf slechts één vergetelheid gevonden, bij andere delen ligt dat anders.
Ik heb in de meeste afleveringen ook enkele zinswendingen lichtjes aangepast, ik ben taalkundig niet ervaren genoeg om meteen vlot leesbare teksten neer te schrijven.

Deel 2 - Geluid
Op dit tweede deel kreeg ik veel reacties die er voor zorgden dat nieuwe herinneringen loskwamen.

Deel 3 - Beeld - Televisie
Ook hier geven een aantal reacties, maar toch ook de eigen herinneringen, aanleiding tot heel wat aanvullingen.

Deel 4 - Beeld - Foto en Video
Eén, maar een belangrijke aanvulling.

Deel 5 - Telefonie
Ook hier een aanvulling die voortspruit uit een reactie.

Deel 5 - Telefonie

Ik zei het reeds eerder we gingen (en gaan) niet makkelijk als eersten mee met de nieuwste vormen van communicatie en in het geval van telefonie is dit zeker weer het geval.

Volgens onze pa had hij op het werk meer dan genoeg met de telefoon te maken en vond hem voor thuis niet nodig. Mij vroegste herinnering aan de telefoon op zijn werk is dat hij er als op deze foto uitzag.

Als ik het me goed herinner werd de beslissing om thuis telefoon te installeren genomen in de tijd dat ons moeke ernstig ziek werd.

Dat was al een wat modernere telefoon met draaischijf die echter niet lang daarna vervangen werd door een gelijkaardig model met druktoetsen, de foto's komen aardig in de buurt van wat ik me er nog kan van voorstellen.

Toen ik alleen ging wonen was mijn gedachtegang een beetje als die van onze pa, telefoon thuis heb ik niet nodig.
Toen ik Phan leerde kennen en me er bewust van werd contact met Thailand te moeten gaan onderhouden moest ik vanzelfsprekend ook telefoon laten aansluiten.
Met de telefoon deed meteen ook internet zijn intrede maar dat verhaal komt later aan bod.

Telefoon in Thailand was in die tijd nog een ander paar mouwen.
In een toeristenstad als Pattaya moesten we toen naar het CAT Telecom kantoor om internationaal te telefoneren. Ook in Nong Khai stad kon je gaan bellen in het kantoor van CAT Telecom toen gevestigd in het postkantoor en niet buiten de stad (naast de Makro) zoals nu het geval is.

In Ban Pak Suai hadden we in die tijd welgeteld één telefoon en zoals ik in deel 2 reeds schreef vermoed ik dat het om radiotelefonie ging.
Het systeem bij inkomende telefoon werkte als volgt, de operator "Moo" neemt de telefoon aan en je vertelt haar met wie je wil spreken. Moo schat hoeveel tijd nodig is om de betrokkene op te zoeken en naar het kantoor te laten komen en geeft je een tijdstip om terug te bellen.
Met wat geluk is je contactpersoon op het afgesproken moment ter plaatse anders is het even later opnieuw proberen. De persoon die gebeld werd betaald aan Moo, afhankelijk van de afstand tot het kantoor, een bedrag van +/- 10 Baht.
Vermits nogal wat Thaise mannen, en in mindere mate vrouwen, in het buitenland of ver van huis werken was dit een niet te onderschatten dienstverlening. Ook al was het allemaal ietwat omslachtig het was werkbaar.
Naar nummers in Thailand bellen ging vanuit dit kantoor redelijk simpel, internationaal bellen was niet vanzelfsprekend. Oplopende rekeningen tengevolge van de toen nog erg hoge kosten van die gesprekken maakte dat de dienst regelmatig preventief afgesloten werd. Gelukkig hebben we nooit al te grote problemen door gekend, als het nodig was gingen we wel naar Nong Khai.

Ik herinner me dat er hier op een bepaald moment toch ook een Fax stond en dat we er enkele malen gebruik van maakten. Ik herinner me ook nog dat ik, via het werk, faxen verstuurde bij de voorbereiding van ons huwelijk en dat die mogelijkheid een hele tijdsbesparing betekende.
Ik vraag me bij deze af of de Fax in deze tijd van scannen en mailen nog in gebruik is.

Nog even een vorig bericht in verband met onze eigen vaste telefoon in herinnering brengen, die staat hier namelijk nog niet echt lang.

Als een aanvulling op de telefoon kreeg je in de jaren zestig de Semafoon.
Van in Europa herinner ik me vooral professioneel gebruik door dokters, verpleegsters, hulpdiensten, ...
Bij Gyproc hadden we destijds een eigen intern Semafoon systeem dat pas na de brand in 2002 vervangen werd door GSM
Dat de Thai gek zijn op gadgets werd me toen reeds duidelijk. Met nauwelijks telefoon beschikbaar zag je toch enorm veel mensen met een semafoon rondlopen. Dezer dagen zie ik geen semafoon meer maar wel de nieuwe gadgets waarover later meer.

En dan kwam natuurlijk de mobiele telefonie en GSM en die evolutie gaat zo snel dat het misschien nuttig is even iets over de geschiedenis te lezen.
Weer voelde ik lang niet met de eersten de behoefte om me een GSM aan te schaffen, in België althans.
In Thailand hadden vrij snel enkele mensen in het dorp een GSM (meestal mensen met een partner werkend in het buitenland) en het werd ons snel duidelijk dat dit ook voor ons de communicatie danig kon vergemakkelijken.
De ontvangst was in Pak Suai echter zo zwak zodat je een buitenantenne nodig had.
Gek dat ik geen enkele foto vind van de antenne, ze zag er als deze op de foto uit en stond op een mast van 6 meter naast het huis met een aansluiting binnen naast de voordeur.

Bron

Het verwonderde me trouwens ook nu zoveel, maar nu wel vaak multifunctionele, antennes voor GSM te zien aangeboden worden op het internet.

We kochten dus een vrij dure combinatie van GSM en antenne maar prezen ons wel gelukkig dit besluit genomen te hebben toen Phan ongeveer een jaar later ernstig ziek werd.

Het duurde nog enkele jaren eer ik ook in België een GSM kocht maar op een bepaald moment werd het gebruik zo algemeen dat je wel mee moet. 

Ten gevolge van een reactie dacht ik eraan dat wij, maar ook anderen, met onze Thaise GSM een stukje van de dienstverlening van “Moo” overnamen en dat vaak bij internationaal bellen naar familie, minder bij inkomende gesprekken. Oorzaak hiervan was onze ervaring met internationaal bellen en de taalvaardigheid.
Zoals in de reacties gezegd is die tijd echter reeds lang voorbij, de GSM is ook hier al vaak tot bij kinderen ingeburgerd.

Uit de beginperiode van de GSM herinner ik me iets als Simlock maar meen daar tussen België en Thailand geen probleem mee gehad te hebben, meer zelfs op uit België meegebrachte toestellen lieten we hier voor 100 Baht Thaise software installeren. Lang geleden konden we de kinderen nog blij maken met zo'n toestel, nu zijn ze ons ver voor op dat vlak, gadgets weet je wel.

Simlock blijkt terug populair vanwege pakketten waarin een duur toestel aan een lage(re) prijs aan een langlopend service abonnement gekoppeld wordt.

Bij vertrek naar Thailand heb ik mijn prepaid GSM nummer in leven gehouden en doe dat nog steeds.

Met 10 Euro heb ik weer een jaar bereikbaarheid erbij en tijdens de vakanties in België gebruiken de familie, vrienden en ex collega's mijn oud gekend nummer.

In Thailand namen we destijds onmiddellijk een abonnement van AIS met automatische betaling via de bank.

De concurrentie tussen de providers leverde soms wel aanlokkelijke promoties maar we bleven steeds bij dezelfde provider en zitten daar nu in een systeem waarbij Phan voor 535 Baht 400 belminuten heeft (alle netwerken ieder moment van de dag) en die volstaan voor haar.

Ik heb een prepaid GSM nummer van TRUE destijds genomen vanwege gunstige voorwaarden bij de installatie van een kleine satellietschotel. De schotel hebben we niet meer maar ik houd voorlopig nog het nummer.

Ik gebruik de GSM om af en toe met Phan te bellen als ze van huis is, om zeer uitzonderlijk met enkele Belgen in Thailand te bellen en om wekelijks enkele minuten naar België te bellen.
In Thailand krijg je bij het heladen met 300 Baht slechts 30 dagen extra levensduur voor je SIM en mijn belkrediet stapelde zich dus danig op. Ik ontdekte echter kortgeleden de mogelijkheid om bij TRUE voor 3 Baht van je belkrediet 30 dagen gebruiksduur bij te kopen en dat is wel interessant.

Tot voor kort had het in Thailand weinig zin om nummers in het geheugen op te slaan. De meeste Thai hebben een prepaid nummer en "hoppen" van de ene promotie naar de andere met telkens een nieuw nummer.
Sinds kort is echter Mobile number portability mogelijk en, al zal het nog wel even duren eer dit ingeburgerd is, de Thai kunnen nu dus ook hun nummer houden en toch rustig van netwerk veranderen.

Ook hier in Thailand is de evolutie van de GSM toestellen niet bij te houden.
Wat oudere mensen (zoals wij) zie je nog met de eenvoudige toestellen die enkel dienen om te telefoneren rondlopen, hoe jonger (en kapitaalkrachtiger) de gebruiker hoe vaker ze wisselen om de trend trachten te volgen, ik zei het eerder reeds ze zijn erg uit op gadgets.

VOIP zoals Skype en de nieuwere apparatuur waar je ook kan mee bellen laat ik aan bod komen in één volgende aflevering over de "moderne" communicatiemiddelen.