Moto Honda Wave 110i

Onze "oude" motoesai is een Honda Wave 125 die ingeschreven werd in november 2547, dus goed 7 jaar oud is en ongeveer 40.000 km op de teller heeft.

Sinds ruim een jaar klaagt Phan, steeds nadrukkelijker, over het moeilijk starten van deze machine.
Haar klacht is terecht en bij meervoudige navraag in diverse "shop's" kregen we steeds als antwoord dat het een gebrek is eigen aan dit model.
Nichtje Dong, op de hoogte van de wens van Phan om een nieuwe te kopen, had al aangegeven de oude moto te willen overnemen, als de prijs gunstig was tenminste. Dong wil voor korte afstanden de auto laten staan en de moto gaan gebruiken.

Phan had als belangrijkste voorwaarde dat de moto met de hand kan gestart worden, aluminium wielen i.p.v. spaakwielen stonden ook op het verlanglijstje en de kleur kon in geen geval rood zijn.
We begonnen uit te kijken maar tengevolge van de recente overstromingen zijn de voorraden hier in Phon Phisai nagenoeg uitgeput.
Prijzen wou men ook al niet geven omdat levering van een nu bestelde moto na Nieuwjaar zou vallen en mogelijk in prijs verhoogd zal zijn.

In Nong Khai hadden we vorige week echter meer geluk, in één van de zaken van dezelfde eigenaar was nog een model dat we zochten aanwezig.
De Honda Wave 110i is standaard voorzien van spaakwielen en aluminium wielen is dus iets waar de shop, tegen meerprijs, voor zorgt.
Er is ook enkel de keuzemogelijkheid tussen rood en blauw, het werd dus blauw.
Verzekering en inschrijving worden door hen geregeld maar het is na inschrijving nog wel enkele weken wachten op de nummerplaat maar dat is hier geen probleem.

Er gingen enkele dagen over om de shop de motor te laten aanpassen (dat hadden ze ook onmiddellijk willen doen)  maar ook om op de kalender een "geschikte" dag te zoeken om de motor buiten te rijden en dat werd vandaag dinsdag 27 december.

Omdat het nu eenmaal een gunstige dag is reed vanochtend de nieuwe eigenaar ook de Wave 125 van hier naar huis.

Red alert ... afgeblazen

't Was even paniek hier op deze, met 15° toch wel koude, Kerstochtend.

Onze honden hebben de gewoonte zich, zodra ze beweging in huis horen, op de trap naar de veranda achteraan te nestelen.
In het ochtendritueel van Phan staat als eerste de begroeting van de dieren die dan samen met haar het slot van de poort gaan halen en haar plagen terwijl ze het voetpad rond het huis keert (veegt).
Vanochtend ontbrak DaDa op het appel en ik besefte het pas toen ik Phan haar naam voortdurend hoorde roepen.

Dat ze ontsnapt zou zijn leek ons, met haar gewicht, onwaarschijnlijk.
Je zal trouwens niet veel honden zien nadoen wat Dam hier doet wanneer ze, bijna als een kat, op en over de afsluiting springt. Dam begint het er trouwens, vanwege de ouderdom, ook moeilijker mee te krijgen.
Dat ze geroofd zou zijn leek ons ook onwaarschijnlijk, de andere honden zouden beslist aangeslagen hebben.

We keken onder het huis en zochten tussen de aanplantingen maar ze was nergens te bespeuren.
Toen Phan nogmaals onder het huis keek zag ze het puntje van haar snoet vanonder een betonplaat komen.
We doken natuurlijk onder het huis en het bleek dat DaDa zich een ruimte onder die betonplaat had gegraven maar er op eigen kracht niet meer uit geraakte.
Nadat we wat meer ruimte gegraven hadden lukte het, tot grote vreugde van ons allen, toch om haar er uit te trekken .

Raar dat DaDa geen geluid gaf, dat blaffen niet lukte kan ik begrijpen maar ook geen gekerm, ook niets toen we haar er met toch nogal wat kracht uittrokken.
Ook de andere honden gaven trouwens geen signaal waar we moesten zoeken en dat vind ik toch een beetje bizar.

Het was wel even slikken zo op de nuchtere maag maar niets staat ons in de weg om van deze Kerstdag een dag te maken zo mooi als alle andere.

Jubileum

Op 10 december 1991 trouwden wij hier in Ban Pak Suai voor de familie in een ceremonie die zonder wettelijke gevolgen blijft maar voor ons wel degelijk de datum van "ons huwelijk" is.

Onderstaande foto's en die in het album "1991 Huwelijk" zijn scan's  van foto's die al sinds vorige eeuw in een album zitten, 't is te merken aan de kwaliteit maar het blijven hoe dan ook leuke herinneringen.

Door omstandigheden duurde het tot 23 april 1992 eer we de "papieren" rond hadden en ook wettelijk trouwden. Hiervan bestaan geen foto's omdat een wettelijk huwelijk in Thailand een formaliteit is die, zonder enige romantiek, aan het loket geregeld wordt.

Dat wettelijk huwelijk, maar ook nog een hele rits andere voorwaarden, openden de weg naar België waar we (ongeveer) op 5 mei, door perikelen met onze ticket's enkele dagen te laat, aankwamen.


In augustus 1992 (ook hier ben ik de juiste datum kwijt) organiseerden we een "huwelijksfeest" voor de familie en vrienden in België.
Ik heb hiervan een videocassette die bijna twintig jaar oud is en minstens tien jaar niet meer bekeken werd.
Ik bracht ze weg om te laten digitaliseren maar had wel wat schrik van de kwaliteit die we zouden krijgen, een niet ongegronde vrees want enkele dagen later hoorden we dat de ganse film zwaar beschadigd is en niet te recupereren.

Hier kan ik de foto's van dat feest ook al niet terugvinden en meen ze, toen er bij het laatste bezoek heel wat foto's bekeken werden, in België ook niet gezien te hebben.

Er komen dezer dagen een aantal gebeurtenissen die zich gespreid afspeelden terug in de herinnering en ik zou de herinneringen graag ondersteunen met meer beelden. Hopelijk zit er in België nog ergens een (goede) kopie van de videocassette en zijn er daar nog foto's te vinden, aan de familie zou ik willen vragen er naar uit te kijken.
Hopelijk kan ik tegen of in augustus nog op dit onderwerp terugkomen.

Rijstoogst 2011 - Evaluatie

" Van de vier geoogste vakken houden we 21½ zakken droge rijst over.
Phan hoopt dat het vak dat we over enkele weken zullen oogsten ook nog eens 5 zakken zal opleveren wat de totale oogst hier "lang ban" toch nog op 30 zakken zou brengen. "

't Is echter anders gelopen, in plaats van 5 zakken halen we er met veel goede wil 2½ van dat laatste vak wat het totaal op 27½ zakken brengt tegenover 59½ vorig jaar een minder opbrengst volledig te wijten aan de twee overstromingen die we hier in het dorp te verwerken kregen.

De evaluatie, voor wat betreft zakken en gewicht, in een vergelijkende tabel:

Financieel heeft de overstroming natuurlijk ook gevolgen.
De vergoeding van het "rampenfonds" voor de eerste overstroming staat op de rekening maar overstijgt nauwelijks de prijscompensatie die vorig jaar uitbetaald werd.
Het valt af te wachten of de extra schade door de tweede overstroming nog zal gecompenseerd worden maar zoals het er nu voorstaat is de balans tussen uitgaven en opbrengst, met dezelfde berekeningswijze als vorig jaar, in evenwicht geen winst of verlies dus en daarmee rekenen we onszelf bij de gelukkigen.

Ik moet toch ook even benadrukken dat we de laatste jaren uitgaven doen, naar verbeteringen van het veld en aanschaf van materialen zoals zakken en blauw net waarop de rijst ligt te drogen, die je eigenlijk op meerdere jaren moet afschrijven.
Als ik de opvolging zoals ik ze nu doe enkele jaren volhoud zou de opbrengst per Rai in rijst maar ook in Baht er beter moeten gaan uitzien.


Het rijstveld op Phu Katae is 4 Rai wat een opbrengst van 414 kg/rai betekend.
Voor het veld Lang Ban dat 2½ Rai is reken ik met de gegevens van 2010 om een vergelijking te kunnen maken en kom zo op 540 kg/rai.
Hiermee is nogmaals bewezen dat de grond hier merkelijk vruchtbaarder is dan die op Phu Katae maar dat voordeel vervalt om de "x" jaar vanwege overstromingen.

Ik ben natuurlijk benieuwd hoe dit staat tegenover de gemiddelden voor Thailand (of liever nog Isan) maar ik kom nogal wat uiteenlopende en verouderde cijfers tegen.
Ik wil toch enkele bronnen meegeven:

In de ASEAN Agricultural Commodity Outlook vind ik recent cijfermateriaal.

Omgerekend betekenen 2,81 Ton/Hectare (2810/6,25) 449,6 kg/rai en met onze (gemiddelde) opbrengst onder normale omstandigheden komen we hier wel in de buurt.

In het Rice Marketing System in Thailand geven oudere cijfers een toch merkelijk lagere opbrengst.

En in BRIDGING THE RICE YIELD GAP IN THAILAND lees je weer lichtjes afwijkende cijfers.

Tijdens het speurwerk naar bovenstaande gegevens las ik de verklaring van een farang als zou er +/- 4000 Baht/Rai netto te verdienen zou zijn met het verbouwen van rijst. Ik ging weer even aan het rekenen met de cijfers van 2010

Met de zelfde berekening waarin ik 40 zakken rijst aan verkoopprijs in de winkel reken en de rest aan de verkoopprijs als ruwe rijst kom ik aan een financiële opbrengst van +/- 1500 Baht/Rai

Mochten we alles als ruwe rijst verkopen daalt de opbrengst naar +/- 250 Baht/Rai

Mochten we alles als gepelde rijst aan winkelprijs kunnen verkopen stijgt de opbrengst naar +/- 4250 Baht/Rai

Ook deze cijfers zouden er ietsje beter gaan uitzien mocht ik een aantal gemaakte kosten over meerdere jaren spreiden (wat hopelijk in de komende jaren zal bewezen worden).