Stroompanne

Een vervelend nevenverschijnsel van het regenseizoen zijn de (veel te) frekwente stroompannes.
Meestal beperken die gebeurtenissen zich tot een half uur of een uur en daar valt (afhankelijk van het tijdstip) wel mee te leven. Af en toe hebben ze toch wel een uur of drie nodig om het probleem (takken in de leidingen, gebroken leidingen door een omgevallen boom, overbelaste (ontplofte) transformator, ... ???) op te lossen.

Vorige nacht was het probleem blijkbaar van een ander formaat.
Het onweerde met hevige regenval en "ergens" tussen een en twee uur viel de stroom uit.
Om twee uur werden we wakker van de warmte, de airco viel natuurlijk uit, en we besloten dan maar de deur van de slaapkamer open te zetten om toch een beetje te genieten van de "frisse" luchtstroom die tengevolge van het onweer door het huis waaide.

Eerst lig je wakker en hoopt dat het snel voorbij zal zijn, uiteindelijk val je toch weer in slaap maar een eerder onrustige slaap om het zacht uit te drukken.
Hoe dan ook vanochtend was het probleem nog steeds niet opgelost en moesten we gaan improviseren voor het ontbijt.
(Instant) koffie zetten lukt wel, een eitje bakken ook, maar dat (diepgevroren) brood hoe moet dat.
In de pan ontdooien en een beetje opwarmen bleek te lukken en het smaakte uiteindelijk allemaal maar "ietsje" minder lekker dan normaal.
Acht uur was het eer het probleem opgelost was, het is de langsdurende panne die ik meemaakte en ik hoop dat dit zo blijft.

Phan, die het ook behoorlijk moeilijk heeft met deze onderbrekingen, vond dit nog geen rampscenario.
Een ramp is het pas als de stroompanne zich voordoet in jouw tijd op het internet wist ze me te vertellen, 'k heb er weinig tegen in te brengen.

Hey! Who took my badjas?

Hey! Who took my badjas?

You know weer from nothing zeker?

Hola hola, subiet no koffiekoeken for you, hé!

Drie zinnetjes waarmee we bij onze aankomst voor een korte vakantie in België vrijwel onmiddellijk geconfronteerd werden.

Reeds de eerste (volledige) dag van ons verblijf kregen we de vraag "heb je het al gezien?"

Het gaat hierbij om het volgende reclamefilmpje dat voor een ware "hype" blijkt te zorgen.

Rijst planten

Het is momenteel weer bang afwachten, deze keer is het de vraag of het wel voldoende zal regenen.

Het is ieder jaar weer dezelfde gok, wanneer begin je met de voorbereidingen voor het nieuwe rijstseizoen.

Het ploegen is natuurlijk geen probleem maar de geschikte moment kiezen om te zaaien is wat moeilijker.

Het veldje dat je "inzaait" om, ongeveer een maand later, plantjes te hebben die je dan "uitplant" kan je met een pomp nog wel bevloeien, het ganse veld kunstmatig van voldoende water voorzien is nagenoeg onbegonnen werk.

De bodem heeft hier 5 tot 6 maanden geen of nauwelijks regen gezien en er is dus heel wat water nodig om die terug te verzadigen.

We bewerken twee rijstvelden op verschillende locaties en met gans andere bodemgesteldheid.

We beginnen steeds met het veld boven op de plaatselijke berg "Phu Katae".

Op 23/24 april lieten we daar ploegen, eggen en inzaaien.

Rond 25 mei moeten de plantjes die daar nu groeien dus "uitgeplant" worden, deze keer niet enkel omdat ze er dan klaar voor zijn maar ook omdat we voor een kort bezoek naar België vertrekken.

Het rijstveld hier "beneden" achter het huis willen we uitplanten als we terug zijn en is ingezaaid op 15 mei.

Overstroming (2008) in Paksuai - Update

Dit bericht had ik in september 2008 willen schrijven, 't is er toen niet van gekomen.
Nu we toch wel erg dicht in de buurt van het nieuwe regenseizoen komen is het misschien gepast om het alsnog te publiceren.
Ik stopte mijn berichtgeving over de overstroming 2008 op 19 augustus toen wij "terug op ons plaats zaten" zoals ze dat in Vlaanderen zeggen.
Ik maakte in de daaropvolgende week nog enkele beelden over de evolutie elders in het dorp.
De foto's zijn toegevoegd in het album van de overstroming (vanaf nummer 161) dus nogmaals de link naar het album in de vorm van een "grid", in de vorm van een "slideshow" , en naar enkele korte "filmpjes".
Het water trok gestaag terug richting Mekong en ik kwam toen pas te weten dat ook Paksuai  een meetpunt heeft.

Toeval

Tot onze vriendenkring behoren ook een Thais-Engels, en als gezamenlijke vrienden een Thais-Thais koppel.

De vriendschap onder de Thai bestond reeds voor er "farang" op het toneel verschenen en ontstond in de woon- werkomgeving ver van huis, ze waren allen afkomstig uit Isan zij het uit verschillende hoeken van de streek.

De laatste keer dat we elkaar zagen was kort na de geboorte van Kaew en Peter's dochter Mai nu zo'n twaalf jaar geleden.

We verloren het contact omdat de telefoonnummers niet meer werkten en we veronderstelden dat ze samen naar England vertrokken waren.

Op het telefoonnummer in England kregen we echter ook geen gehoor zodat alle pogingen om terug contact te leggen mislukten.
Van het Thais-Thaise koppel, Bat en Wigit, hadden we enkel een telefoonnummer op een vaste lijn en daar kregen we ook geen gehoor. Misschien waren ze verhuisd en werkten ze elders, we slaagden er op geen enkele manier in om elkaar terug te vinden en gaven het uiteindelijk maar op.

Komen we bij het toeval.