Gezinsuitbreiding

Lang geleden dat ik het nog eens over onze honden had.
Als je Honden in Thailand en En nu zijn ze weer met drie ... straathonden herleest zal je je herinneren dat we sinds november 2007 nog drie honden verzorgen.

Tijdens de bouw bracht ik ze in Sloop dag 2 en Dag 1 ook nog wel even ter sprake maar verder was er over hen niet echt veel te melden.
Onze oudste hond Dam, Zwart dus,


is sinds december 2005 bij ons en heeft, sinds ze haar zus in een “ongeval” verloor en zelf “een tik” van een auto kreeg, weinig interesse in de weg hier vooraan.
Toch kunnen we haar niet binnen houden want ze springt, met een soepelheid als die van een kat, steeds op dezelfde plaats op en over de afsluiting.
Ze zwerft dan wat in de buurt en de velden achter het huis en is ook vaak binnen de afsluiting van Hay en Nong te vinden.
We hebben Dam, een teef, steeds anticonceptieve inspuitingen gegeven maar de laatste keer vond Phan het niet meer nodig, dat hebben we geweten. De “lovers” dienden zich bij bosjes voor de poort aan en als “madame” er zin in had sprong ze over de muur om van het een het ander te laten komen.

Na een tijdje werd ze echter veel minder actief, te rustig eigenlijk, at nog nauwelijks we kregen dan ook het vermoeden dat ze zwanger was en er zich niet al te best bij voelde.
Dit bleef maar duren en ze werd graatmager, er werden echter geen tekenen van zwangerschap zichtbaar.
Na zowat een maand keerde het tij en begon ze langzaam terug te eten en kwam er meer beweging in.
We vermoeden dat ze een miskraam deed maar hebben daar geen zekerheid over.
Hoe dan ook nu we weer enkele maanden verder zijn is ze nog niet zo dik als ze ooit was maar wel terug op krachten, ze springt dan ook weer gezwind over de muur.

LiLi, lichtbruin en ook een teef en DoDo, een bruine reu zijn broer en zus en sinds oktober 2007 bij ons.


Deze twee kunnen we relatief goed binnen de afsluiting houden maar als ze dan toch eens de vrijheid krijgen draaien ze onmiddellijk de velden in om enkele uren later vuil en moe aan de poort te komen blaffen om terug binnen te mogen.
LiLi krijgt natuurlijk ook de regelmatige anticonceptieve inspuitingen en we zullen de ervaring met Dam zeker in het achterhoofd houden.
De kinderen konden, toen ze nog thuis woonden, niet steeds begrip opbrengen voor de aandacht en zorg die we aan onze honden besteden. Vooral bij Taeng, de jongste, is daar echter een kentering in gekomen.
Op zijn werk, Wing 1 Korat, worden honden van verschillende rassen voor verschillende opdrachten opgeleid en ingezet, ik vermoed dat daar zijn interesse ontstond.
Hij had zich dan ook een Labrador pup aangeschaft maar het jonge diertje was in de omgeving waar hij woonde niet populair en werd na enkele maanden vergiftigd. Hij was, en is er nog steeds, erg van aangedaan tijdens onze Driedaagse uitstap kwamen zijn ervaringen dan ook meermaals ter sprake.

Een week of twee geleden belde Taeng dat de kweker waar hij van kocht, hij ging blijkbaar nog regelmatig kijken, nog enkele Labrador puppy’s te koop had.
Nu hadden we reeds enkele malen in Nong Khai en Phon Phisai in twijfel gestaan om een hond bij te kopen maar hebben het steeds toch maar niet gedaan.
Deze keer was de verleiding te groot en we besloten er, zoals we dat steeds deden, twee te nemen.
Taeng zou begin maart enkele dagen naar Paksuai komen en de twee zolang bij hem houden.
Hij is intussen verhuisd naar een huis van het leger en woont daar samen met zijn vriendin. Al na enkele dagen belde hij dat het “niet te doen” was met die twee honden en ze misschien wel vroeger zou moeten brengen. Vorige week vrijdag was een public holiday (Makha Bucha) Taeng en Pat hadden dus drie dagen vrij en besloten af te komen.
DaDa een teef en DoukDouk een reu waren na een reis van toch wel een uur of zes blij weer vrij te kunnen rondlopen.


Onze drie “oude” honden moesten we een beetje in toom houden maar al bij al viel het mee.
De kleine spelen en bijten natuurlijk dat het een lieve lust is en dat is voor de grote honden, en soms ook voor ons, niet echt aangenaam.
Ook moet je de aandacht goed verdelen om jaloersheid (zo veel mogelijk) te voorkomen, maar tot hiertoe verloopt het goed.
De vele kinderen en de aandacht voor de kleine hondjes maakten dat we de eerste dagen bijzonder moesten opletten, we waren dan ook blij dat het maandag was en de rust hier weerkeerde.
Taeng had ze Pedigree voor puppy’s te eten gegeven maar hier schoven ze onmiddellijk aan bij de (Aro) brokken voor volwassen honden aan.
’s Avonds krijgen onze honden gekookte rijst met daaronder de klein gehakte en met vissaus gekookte karkassen van kippen vermengd en ook daarbij schoven die twee gretig aan.
De eerste dagen aten ze zich echt overvol, nu zijn ze beheerster en doen normaal.

Intussen kennen DaDa en DoukDouk al heel goed de rituelen hier, wanneer de hondenpoortjes open gaan, wanneer het etenstijd is, wanneer ze naar beneden moeten, dat ze bij me komen liggen als ik de hangmat opzoek, wanneer we weggaan en terugkomen, ze hebben het allemaal al door.


Ook hebben we al enkele “klanten” die hopen dat we toch een keertje zullen kweken en dan gratis een exemplaar zullen mogen uitkiezen, of we daaraan beginnen is echter nog helemaal niet zeker, daar moeten we nog eens goed over nadenken.