Bevoorrading

Aanleiding voor dit bericht zijn enkele nieuwe "shopping" mogelijkheden die er in de buurt bijkwamen.
Ik ga echter eerst beschrijven hoe we ons in het verleden hebben, en ik heb een sterk vermoeden ook in de toekomst, gaan bevoorraden.

Paksuai heeft een dagelijkse markt en een aantal kleine winkeltjes waar je de dagdagelijks noodzakelijke zaken kan vinden.
In die plaatselijke winkels verkoopt men echter enkel in kleine verpakkingen en hoeveelheden (toiletpapier per rol, kleine zakjes waspoeder, ...), vele mensen leven hier noodgedwongen nog van dag tot dag en kopen  enkel wat ze dadelijk nodig hebben.
De vele jaren wonen en werken in België hebben Phan echter geleerd vooruit te kijken en haar het gemak leren kennen van een en ander op voorraad te houden, de tijd dat er tijdens het koken nog enkele malen terug naar de markt werd gereden behoort hier toch in grote mate tot het verleden.

Vis, vlees, groenten en fruit kopen we dus hoofdzakelijk op de dagelijkse markt, verbruiksgoederen zoals toiletpapier, waspoeder, afwasmiddel, poetsgerei, verzorgingsproducten, ... halen we maandelijks tot tweemaandelijks hoofdzakelijk bij de Tesco Lotus/Big J in Nong Khai.
Voor (diepvries) zeevruchten en vis hebben we een speciaalzaak in Nong Khai, bier kopen we daar bij een soort drankencentrale, voor fruit- en tomatensap wisselen de leveranciers.
Frans brood, gebakken in Laos, halen we zowat om de veertien dagen (meestal met de motor) op de Talad Ta Sadet, we moeten dat brood wel de dag voordien bestellen en het gaat bij thuiskomst meteen in de diepvries.

Voor alles dat we in Nong Khai "vergeten" en wat we in Paksuai niet vinden trekken we naar Phon Phisai.
Daar vinden we een dagelijkse markt die vele malen groter is dan die van Paksuai, heb je een 7-Eleven, een CP Fresh Mart en meerdere kruideniers- en speciaalzaken.
Best gekend en drukst bezocht is daar ongetwijfeld "ran Sawang" een relatief grote familiezaak waar ook de winkeltjes uit het diepere binnenland zich komen bevoorraden.

Frustrerend is (ik kan voor mezelf wel stilaan zeggen was) dat je nooit weet wat je zal vinden als je gaat "shoppen".
Zowel op het kleine marktje in Paksuai als bij de grote Tesco Lotus, en bij alles wat er tussen ligt, kan je vandaag een uitgebreid aanbod vinden en enkele dagen later vaststellen dat een aantal producten niet aangevoerd werden of niet meer voorradig zijn.
Met een beetje vooruitziend inkopen en een soepele instelling hoeft dit echter geen groot probleem te zijn.


Maar er is dus evolutie in het aanbod, enkele maanden geleden opende in Phon Phisai een kleine Tesco.
Het aanbod aan producten is er beperkt, duidelijk minder dan bij ran sawang, en de prijzen zijn er, mogelijk vanwege de airco, gelijk of eerder hoger dan elders in Phon Phisai.
Enige voordeel dat ik zie is dat je er kan parkeren en dat ze een wat groter aanbod hebben aan broodbeleg, toespijs noemen we dat in goed Vlaams. Aan geen van beide hebben we een boodschap een auto hebben we niet en en ik eet als ontbijt reeds vrij lang spek met een eitje en Frans brood.

Eind september opende in Nong Khai een kleine Makro, ook die moesten we natuurlijk eens verkennen.
Het concept is zoals in Europa, je moet een kaart hebben en die is voorbehouden aan zakenmensen en verenigingen.
Niet anders dan in Europa geraakt wie dat wil toch aan een kaart of gaat met de kaart van iemand anders binnen. We gebruikten de (voorlopige) kaart van een kleine zaak hier in het dorp maar kregen bij navraag te horen dat we, indien we voor meer dan 2000 baht aankochten, zelf een kaart zouden krijgen.
We zagen in de Makro een aantal dingen die elders niet of moeilijk te vinden zijn maar stelden ook vast dat enkele producten een goede week na opening reeds uitgeput waren.
Het aanbod is toch ook hier weer redelijk beperkt en de prijzen zijn ook niet echt om er een omweg voor te maken.
De afdeling verse groenten en fruit sprak ons zeker niet aan, toen wij er waren zag een en ander er daar eerder flets uit. Wat farang mogelijk wel zal aanspreken is een groot aanbod aan kaas, diverse diepgevroren vlees- en vissoorten, "steak" zag ik er ook liggen en er was een kleine afdeling wijn.
Gezien ik de meeste van deze zaken reeds "ontwent" ben zal dit aanbod mij ook niet tot regelmatige klant gaan maken. Wat wij wel als een voordeel zien is dat een aantal zaken per 3 - 6 - ... verpakt blijft, da's wel makkelijk bij het aankopen en opbergen.

Afrekenen aan de kassa is in de Makro echter een afknapper.
Ten eerste is er geen band of tafel om je goederen op te leggen, men scant alles in of op de kar.
Deze werkwijze is echt een zielige bedoening en wij haalden er dan ook een tweede kar bij om het wat makkelijker te maken.
Alsof dat nog niet primitief genoeg is moet je er ook nog eens met baar geld betalen. o.k. Er staat van de belangrijkste Thaise banken een ATM ter beschikking maar dergelijk systeem is toch ook hier in Thailand niet meer van deze tijd.

Een mogelijke reden van de komst van de Makro in Nong Khai en misschien in mindere mate de Tesco in Phon Phisai is het feit dat vele Laotianen zich hier bevoorraden.
In het weekend is de Tesco in Nong Khai bijzonder druk en zie je op de parking veel "niet van de minste" voertuigen staan met Laotiaanse nummerplaat.
In Phon Phisai is er twee maal per week een Laotiaanse markt (er is dan zelfs een tijdelijke grenspost) waar om een voor mij onverklaarbare reden veel volk op afkomt.
Daarenboven is er ook nog eens twee maal per maand een "talad nat" (ตลาดนัด /dta laat nat/occasional or weekend market) waarop ook wel wat volk rondloopt.
Maar zowel de Makro als de Tesco liggen een beetje uit het centrum en hel lijkt mij helemaal niet zeker dat ze succesvol zullen worden.

Wij gaan, zal je al wel begrepen hebben, ons koopgedrag zeker niet ingrijpend aanpassen aan deze nieuwe mogelijkheden.