Moto Honda Wave 110i

Onze "oude" motoesai is een Honda Wave 125 die ingeschreven werd in november 2547, dus goed 7 jaar oud is en ongeveer 40.000 km op de teller heeft.

Sinds ruim een jaar klaagt Phan, steeds nadrukkelijker, over het moeilijk starten van deze machine.
Haar klacht is terecht en bij meervoudige navraag in diverse "shop's" kregen we steeds als antwoord dat het een gebrek is eigen aan dit model.
Nichtje Dong, op de hoogte van de wens van Phan om een nieuwe te kopen, had al aangegeven de oude moto te willen overnemen, als de prijs gunstig was tenminste. Dong wil voor korte afstanden de auto laten staan en de moto gaan gebruiken.

Phan had als belangrijkste voorwaarde dat de moto met de hand kan gestart worden, aluminium wielen i.p.v. spaakwielen stonden ook op het verlanglijstje en de kleur kon in geen geval rood zijn.
We begonnen uit te kijken maar tengevolge van de recente overstromingen zijn de voorraden hier in Phon Phisai nagenoeg uitgeput.
Prijzen wou men ook al niet geven omdat levering van een nu bestelde moto na Nieuwjaar zou vallen en mogelijk in prijs verhoogd zal zijn.

In Nong Khai hadden we vorige week echter meer geluk, in één van de zaken van dezelfde eigenaar was nog een model dat we zochten aanwezig.
De Honda Wave 110i is standaard voorzien van spaakwielen en aluminium wielen is dus iets waar de shop, tegen meerprijs, voor zorgt.
Er is ook enkel de keuzemogelijkheid tussen rood en blauw, het werd dus blauw.
Verzekering en inschrijving worden door hen geregeld maar het is na inschrijving nog wel enkele weken wachten op de nummerplaat maar dat is hier geen probleem.

Er gingen enkele dagen over om de shop de motor te laten aanpassen (dat hadden ze ook onmiddellijk willen doen)  maar ook om op de kalender een "geschikte" dag te zoeken om de motor buiten te rijden en dat werd vandaag dinsdag 27 december.

Omdat het nu eenmaal een gunstige dag is reed vanochtend de nieuwe eigenaar ook de Wave 125 van hier naar huis.

Red alert ... afgeblazen

't Was even paniek hier op deze, met 15° toch wel koude, Kerstochtend.

Onze honden hebben de gewoonte zich, zodra ze beweging in huis horen, op de trap naar de veranda achteraan te nestelen.
In het ochtendritueel van Phan staat als eerste de begroeting van de dieren die dan samen met haar het slot van de poort gaan halen en haar plagen terwijl ze het voetpad rond het huis keert (veegt).
Vanochtend ontbrak DaDa op het appel en ik besefte het pas toen ik Phan haar naam voortdurend hoorde roepen.

Dat ze ontsnapt zou zijn leek ons, met haar gewicht, onwaarschijnlijk.
Je zal trouwens niet veel honden zien nadoen wat Dam hier doet wanneer ze, bijna als een kat, op en over de afsluiting springt. Dam begint het er trouwens, vanwege de ouderdom, ook moeilijker mee te krijgen.
Dat ze geroofd zou zijn leek ons ook onwaarschijnlijk, de andere honden zouden beslist aangeslagen hebben.

We keken onder het huis en zochten tussen de aanplantingen maar ze was nergens te bespeuren.
Toen Phan nogmaals onder het huis keek zag ze het puntje van haar snoet vanonder een betonplaat komen.
We doken natuurlijk onder het huis en het bleek dat DaDa zich een ruimte onder die betonplaat had gegraven maar er op eigen kracht niet meer uit geraakte.
Nadat we wat meer ruimte gegraven hadden lukte het, tot grote vreugde van ons allen, toch om haar er uit te trekken .

Raar dat DaDa geen geluid gaf, dat blaffen niet lukte kan ik begrijpen maar ook geen gekerm, ook niets toen we haar er met toch nogal wat kracht uittrokken.
Ook de andere honden gaven trouwens geen signaal waar we moesten zoeken en dat vind ik toch een beetje bizar.

Het was wel even slikken zo op de nuchtere maag maar niets staat ons in de weg om van deze Kerstdag een dag te maken zo mooi als alle andere.

Jubileum

Op 10 december 1991 trouwden wij hier in Ban Pak Suai voor de familie in een ceremonie die zonder wettelijke gevolgen blijft maar voor ons wel degelijk de datum van "ons huwelijk" is.

Onderstaande foto's en die in het album "1991 Huwelijk" zijn scan's  van foto's die al sinds vorige eeuw in een album zitten, 't is te merken aan de kwaliteit maar het blijven hoe dan ook leuke herinneringen.

Door omstandigheden duurde het tot 23 april 1992 eer we de "papieren" rond hadden en ook wettelijk trouwden. Hiervan bestaan geen foto's omdat een wettelijk huwelijk in Thailand een formaliteit is die, zonder enige romantiek, aan het loket geregeld wordt.

Dat wettelijk huwelijk, maar ook nog een hele rits andere voorwaarden, openden de weg naar België waar we (ongeveer) op 5 mei, door perikelen met onze ticket's enkele dagen te laat, aankwamen.


In augustus 1992 (ook hier ben ik de juiste datum kwijt) organiseerden we een "huwelijksfeest" voor de familie en vrienden in België.
Ik heb hiervan een videocassette die bijna twintig jaar oud is en minstens tien jaar niet meer bekeken werd.
Ik bracht ze weg om te laten digitaliseren maar had wel wat schrik van de kwaliteit die we zouden krijgen, een niet ongegronde vrees want enkele dagen later hoorden we dat de ganse film zwaar beschadigd is en niet te recupereren.

Hier kan ik de foto's van dat feest ook al niet terugvinden en meen ze, toen er bij het laatste bezoek heel wat foto's bekeken werden, in België ook niet gezien te hebben.

Er komen dezer dagen een aantal gebeurtenissen die zich gespreid afspeelden terug in de herinnering en ik zou de herinneringen graag ondersteunen met meer beelden. Hopelijk zit er in België nog ergens een (goede) kopie van de videocassette en zijn er daar nog foto's te vinden, aan de familie zou ik willen vragen er naar uit te kijken.
Hopelijk kan ik tegen of in augustus nog op dit onderwerp terugkomen.

Rijstoogst 2011 - Evaluatie

" Van de vier geoogste vakken houden we 21½ zakken droge rijst over.
Phan hoopt dat het vak dat we over enkele weken zullen oogsten ook nog eens 5 zakken zal opleveren wat de totale oogst hier "lang ban" toch nog op 30 zakken zou brengen. "

't Is echter anders gelopen, in plaats van 5 zakken halen we er met veel goede wil 2½ van dat laatste vak wat het totaal op 27½ zakken brengt tegenover 59½ vorig jaar een minder opbrengst volledig te wijten aan de twee overstromingen die we hier in het dorp te verwerken kregen.

De evaluatie, voor wat betreft zakken en gewicht, in een vergelijkende tabel:

Financieel heeft de overstroming natuurlijk ook gevolgen.
De vergoeding van het "rampenfonds" voor de eerste overstroming staat op de rekening maar overstijgt nauwelijks de prijscompensatie die vorig jaar uitbetaald werd.
Het valt af te wachten of de extra schade door de tweede overstroming nog zal gecompenseerd worden maar zoals het er nu voorstaat is de balans tussen uitgaven en opbrengst, met dezelfde berekeningswijze als vorig jaar, in evenwicht geen winst of verlies dus en daarmee rekenen we onszelf bij de gelukkigen.

Ik moet toch ook even benadrukken dat we de laatste jaren uitgaven doen, naar verbeteringen van het veld en aanschaf van materialen zoals zakken en blauw net waarop de rijst ligt te drogen, die je eigenlijk op meerdere jaren moet afschrijven.
Als ik de opvolging zoals ik ze nu doe enkele jaren volhoud zou de opbrengst per Rai in rijst maar ook in Baht er beter moeten gaan uitzien.


Het rijstveld op Phu Katae is 4 Rai wat een opbrengst van 414 kg/rai betekend.
Voor het veld Lang Ban dat 2½ Rai is reken ik met de gegevens van 2010 om een vergelijking te kunnen maken en kom zo op 540 kg/rai.
Hiermee is nogmaals bewezen dat de grond hier merkelijk vruchtbaarder is dan die op Phu Katae maar dat voordeel vervalt om de "x" jaar vanwege overstromingen.

Ik ben natuurlijk benieuwd hoe dit staat tegenover de gemiddelden voor Thailand (of liever nog Isan) maar ik kom nogal wat uiteenlopende en verouderde cijfers tegen.
Ik wil toch enkele bronnen meegeven:

In de ASEAN Agricultural Commodity Outlook vind ik recent cijfermateriaal.

Omgerekend betekenen 2,81 Ton/Hectare (2810/6,25) 449,6 kg/rai en met onze (gemiddelde) opbrengst onder normale omstandigheden komen we hier wel in de buurt.

In het Rice Marketing System in Thailand geven oudere cijfers een toch merkelijk lagere opbrengst.

En in BRIDGING THE RICE YIELD GAP IN THAILAND lees je weer lichtjes afwijkende cijfers.

Tijdens het speurwerk naar bovenstaande gegevens las ik de verklaring van een farang als zou er +/- 4000 Baht/Rai netto te verdienen zou zijn met het verbouwen van rijst. Ik ging weer even aan het rekenen met de cijfers van 2010

Met de zelfde berekening waarin ik 40 zakken rijst aan verkoopprijs in de winkel reken en de rest aan de verkoopprijs als ruwe rijst kom ik aan een financiële opbrengst van +/- 1500 Baht/Rai

Mochten we alles als ruwe rijst verkopen daalt de opbrengst naar +/- 250 Baht/Rai

Mochten we alles als gepelde rijst aan winkelprijs kunnen verkopen stijgt de opbrengst naar +/- 4250 Baht/Rai

Ook deze cijfers zouden er ietsje beter gaan uitzien mocht ik een aantal gemaakte kosten over meerdere jaren spreiden (wat hopelijk in de komende jaren zal bewezen worden).

Uitstap Pattaya

We hadden onszelf, voor na de oogst, een korte vakantie in Pattaya beloofd en alhoewel er nog een klein beetje te oogsten bleef trokken we er van vrijdag 18 november t.e.m. woensdag 23 november even tussenuit.

Zoals gewoonlijk koppelen we het nuttige aan het aangename en op de heenreis zat de pick-up afgeladen vol met diverse goederen.

Taeng en zijn vriendin Pat wilden graag mee naar Pattaya maar hij had ook nog één en ander "besteld" dat in Korat moest afgeleverd te worden.
"Zijn" kleerkast had hij graag gehad, een door ons sinds de nieuwbouw niet meer gebruikte waterton en een door ons zelden gebruikt "pick-nick" gasvuur.
Behalve rijst hebben ze ook steeds graag nam prik pla ra, Sai Krok Isan en Kun Chiang.
Eens dat allemaal afgeladen was er plaats in de laadbak voor hen en neefje Georges (die ons steeds weet te overhalen hem mee te nemen) die het eerste deel van de reis mee binnen zat.

Het tweede deel van de reis is wat korter en in de late namiddag kwamen we aan in Pluak Daeng waar Tang ons opwachtte, zijn vrouw Tom was nog aan het werk.
Voor Tang hadden we hetzelfde voedselpakket als voor Taeng maar Tom had ook een bestelling geplaatst voor collega's en die bevatte behalve Sai Krok Isan en Kun Chiang ook nog Moo Yor en Naem Nueang. Wie al deze producten niet (meer) kent kan de omschrijving nog eens nalezen (scrollen naar het einde van het bericht).

Na Siang had voor ieder van zijn drie dochters (de nichtjes die hier ter sprake komen) die in dezelfde regio werken een zware zak rijst meegegeven en die werden ook bij Tang afgeladen zodat we weer een stuk lichter de laatste +/- 30 km naar Pattaya aflegden.

De Chaba Garden waar we bij recente bezoeken aan Pattaya logeerden was volgeboekt en pogingen om telefonisch een ander eerder gebruikt hotel te boeken lukten niet.
Na wat zoeken op het internet kwam ik bij het Citin Garden Resort wat niet zo ver van de Chaba Garden gelegen is en die wel onze telefonische boeking aanvaardden.
Bij aankomst waren de eerste indrukken zeker positief, ik kom verder in het bericht nog wel bij de voor- en nadelen.

Zaterdagochtend arriveerden Tang en Tom tijdens het ontbijt en het hotelpersoneel organiseerde spontaan een financieel gunstige regeling om hen mee te laten ontbijten.
Tang en Tom zouden slechts één overnachting blijven omdat Tang zondagnacht weer aan het werk moest.

We wilden het die eerste dag rustig houden en trokken na het ontbijt naar Jomtien Beach.

Terug in het hotel wilden we toch ook nog even van het zwembad genieten, Georges had in zee te veel angst om wat beter te leren zwemmen en hier lukte dat toch een beetje beter.

Gezien we zondag een uitstap wilden maken namen we een vroeg ontbijt, misschien is het een goed idee om hier even een evaluatie van het hotel te maken.

Het ontbijtbuffet is, ondanks er ook Thaise gerechten beschikbaar zijn, op westerse smaken gericht.
De ingrediënten van het American Breakfast zijn standaard de Thaise gerechten naar Thaise (en ook mijn) normen smaakloos.
Gezien het ontbijt in de prijs van 1200 Baht inbegrepen is lieten we het vanzelfsprekend niet vallen maar ik kan garanderen dat we op het strand en 's avonds de balans in evenwicht (overgewicht) brachten.

Verder is in de prijs gratis WiFi begrepen en alhoewel ik probleemloos op hun netwerk geraakte moest ik toch dagelijks bellen om ook op het internet te geraken.

De kamers zijn voldoende ruim en zeer goed uitgerust met ook een haardroger en waterkoker ter beschikking.
Vanwege de prijs kozen we niet voor kamers met zicht op het zwembad wat maakt dat het uitzicht op het nabijgelegen gebouw natuurlijk niet fraai te noemen is maar wat ons betreft maakte dat niet uit.
Het gelijkvloers van het hotel heeft ook een beperkte parkeerruimte.
Met de vindingrijkheid van het personeel hadden we nooit een probleem om te parkeren of weg te geraken.

Het zwembad en de tuin van het hotel zijn o.k. al heb je met de vele bomen rondom het zwembad wel wat last van afgevallen bladeren en bloemen de schaduw is dan weer meegenomen.

Alhoewel het Citin Garden Resort nog wat verder uit het centrum ligt is de ligging toch gunstiger dan die van de Chaba Garden. De afstand in Soi 2 van de Pattaya Tai tot aan het hotel is kort en verlicht wat de bereikbaarheid met de Baht Bus makkelijker maakt.

Zonder te zeggen dat het hotel smerig zou zijn kan het poetsen toch ietsje beter en mijn algemene evaluatie van het hotel is dan ook dat het niet perfect is maar wel een goed alternatief.

De uitstap zondag ging in eerste instantie naar Wat Khao Sukim
Deze tempel herbergt een groot aantal (geschonken) antiquiteiten en wassen beelden van bekende Thaise monniken.
Gelegen op een berg heb je van bij de tempel ook een mooi uitzicht op de omgeving, ik laat de foto's de rest van het verhaal doen.

Zoals vaak bij dit soort tempels vind je in de vijver veel vissen en schildpadden, deze keer zitten er exemplaren van enig formaat bij.

Je kan met de "lift" naar boven,

Tang en Tom deden de "klim".

Er is nog een Pagode in aanbouw ter ere van de enkele jaren geleden overleden bezieler van de tempel.

Op de terugweg stopten we even buiten Rayong bij de Princess Maha Chakri Sirindhon Herbal Garden
Er zijn regelmatige becommentarieerde (Thai) rondritten met NGV voertuigen, dat is wat wij deden, maar je kan de tuin ook per fiets of te voet bezoeken.
Ik zag overal goed onderhouden tweetalige bordjes staan zodat voor geïnteresseerde westerlingen een wandeling of fietstocht meer aangewezen is.

Maandagochtend bezoeken we Khao Chi Chan (+/- 20 km vanuit ons hotel) een rotswand waarop met behulp van lasertechniek een afbeelding van Boeddha werd gecreëerd.

De rest van de dag brachten we weer op Jomtien en in het zwembad van het hotel door.

Terwijl Phan dinsdagochtend gedroogde vis koopt op de Naklua Fish Market maak ik nog enkele foto's van op de parking achter de markt.

We bereiken in de loop van de namiddag Korat waar we weer in het Kwanruen Resort logeren, woensdagochtend DoukDouk en DaDa oppikken en de thuisreis aanvatten.

Zoals steeds zitten er nog meer foto's in het Picasa Album
De foto's hebben een geotag zodat je daar ook de verschillende locaties kan vinden.