't Was even paniek hier op deze, met 15° toch wel koude, Kerstochtend.
Onze honden hebben de gewoonte zich, zodra ze beweging in huis horen, op de trap naar de veranda achteraan te nestelen.
In het ochtendritueel van Phan staat als eerste de begroeting van de dieren die dan samen met haar het slot van de poort gaan halen en haar plagen terwijl ze het voetpad rond het huis keert (veegt).
Vanochtend ontbrak DaDa op het appel en ik besefte het pas toen ik Phan haar naam voortdurend hoorde roepen.
Dat ze ontsnapt zou zijn leek ons, met haar gewicht, onwaarschijnlijk.
Je zal trouwens niet veel honden zien nadoen wat Dam hier doet wanneer ze, bijna als een kat, op en over de afsluiting springt. Dam begint het er trouwens, vanwege de ouderdom, ook moeilijker mee te krijgen.
Dat ze geroofd zou zijn leek ons ook onwaarschijnlijk, de andere honden zouden beslist aangeslagen hebben.
We keken onder het huis en zochten tussen de aanplantingen maar ze was nergens te bespeuren.
Toen Phan nogmaals onder het huis keek zag ze het puntje van haar snoet vanonder een betonplaat komen.
We doken natuurlijk onder het huis en het bleek dat DaDa zich een ruimte onder die betonplaat had gegraven maar er op eigen kracht niet meer uit geraakte.
Nadat we wat meer ruimte gegraven hadden lukte het, tot grote vreugde van ons allen, toch om haar er uit te trekken .
Raar dat DaDa geen geluid gaf, dat blaffen niet lukte kan ik begrijpen maar ook geen gekerm, ook niets toen we haar er met toch nogal wat kracht uittrokken.
Ook de andere honden gaven trouwens geen signaal waar we moesten zoeken en dat vind ik toch een beetje bizar.
Het was wel even slikken zo op de nuchtere maag maar niets staat ons in de weg om van deze Kerstdag een dag te maken zo mooi als alle andere.
1 opmerking:
ja spannend ben blij dat alles goed is afgelopen
Een reactie posten