Levenseinde - Deel 2

Dag 3, zaterdag

Er is zondag een "tham bun", in het Engels heeft men het over "merit making" in het Nederlands betekend dit iets als "een goede daad stellen", gepland.

In deze context houd dit in dat vrienden, kennissen, dorpsgenoten, ... de familie van de overledene komen steunen en daarbij een beetje rijst en geld overhandigen.

Als tegenprestatie blijft men eten of krijgt men eten mee naar huis en zijn er "khanom" een zoetigheid op basis van kokos.

Er is vandaag dus heel wat voorbereidend werk te verrichten, de dag in beeld.

Dag 4, zondag

De dag begint vroeg, er is nog veel te doen.

Behalve eten bereiden moeten de khanom verder afgewerkt worden en is er veel werk aan een symbolisch huis en tempel.

Ondanks de drukte wordt met een mogelijk bezoek van de geest van Yai Sap rekening gehouden, in dat verband vinden in het huisje en de tempel trouwens nog een aantal gebruikvoorwerpen hun plaats.

In de late voormiddag komen de eerste bezoekers wat leidt tot dit soort taferelen.

Er staat echter nog iets gans anders op het programma vandaag, het verzamelen van de resten in het crematorium, zelfs voor Phan is dit iets dat ze voor het eerst meemaakt.

Na een korte inspectie laat men de resten vallen op een oude golfplaat onder de oven.

De familie raapt dan de overgebleven botten uit de as, deze worden later gespoeld en in een witte doek geknoopt.

De as tracht men zodanig te leggen dat de vorm van een lichaam herkenbaar is waarna op 32 vitale punten een muntje word gelegd.

Na dit alles is het natuurlijk weer tijd voor de gebeden.

Aan het einde van de ceremonie gaat de as in een zak en varen enkele familieleden de Mekong op om de overblijfselen daar uit te strooien.

Ook deze keer stoppen de monniken weer thuis voor gebeden.

Dag 5, maandag

Vannacht was er voor het laatst gezelschap voor de familie.

Vandaag is de laatste ceremonie "tak bat" het aanbieden van voedsel aan de monniken en om kwart over zes komen ze hier reeds toe.

Na de gebeden volgt de offergang van de aanwezigen.

Waarna de "bat" en het voedsel voor de monniken wordt binnengedragen.

Na het vertrek van de monniken worden de tempel en het huisje naar de Wat Tai gevoerd en kan het inpakken en opruimen beginnen.

Tegen de middag is het meeste reeds afgevoerd er kan er terug naar een normale gang van zaken overgestapt worden.

Het is in Thailand gebruikelijk dat na een overlijden iemand uit de familie voor een wat langere periode intreed in de tempel (buat phra).

Er is enige druk om Khaew voor drie maanden te laten intreden tijdens de Boeddhistische vasten, dat ziet hij echter niet zitten.

Zo vlug mogelijk voor een kortere periode is dan de doelstelling, Khaew twijfelt enkele dagen hij is nog steeds erg aangeslagen, maar beslist donderdag om voor 15 dagen in te treden.

Vrijdagavond is er een korte voorbereidende ceremonie.

En zaterdag de intrede waarvan hierbij een beeldverslag.

(Phra) Khaew beslist zijn tijd door te brengen in de Wat Kudlat en dit leidt tot nog enkele gebeurtenissen die ik later ga beschrijven onder de noemer "geloof en bijgeloof".

Dit was de eerste keer dat ik in Thailand een overlijden, en wat erna volgt, van zo nabij volgde.

De jarenlange band met Thailand maakt dat je een aantal dingen beter begrijpt en kan inschatten, er zijn echter nog net zoveel dingen die je niet volgt of zelfs niet ziet.

De samenhorigheid, het oplossen van problemen ontstaan door een verschillende benadering - opvatting - traditie, het coördineren tussen verschillende families zonder een vast plan en toch tot gezamenlijke beslissingen komen zijn praktische dingen die op mij als Westerling opnieuw indruk maakten.

Ik heb 467 foto's in een wat groter formaat in een gesloten Picasa album staan.

Wie er via het e-mailadres in de rechterkolom van de blog op een gemotiveerde manier naar vraagt kan de link naar dit album wel krijgen.